zboczenie

"...a kiedy nastał dzień siódmy ...wstałem o świcie i uderzyłem w korbę 

w stronę krainy czerwonymi wiaduktami porośniętej."  

to mógłby być cytat z "wielkiej księgi wypraw smarem z łańcucha spisanej" 

gdyby takowa powstała...ale póki co ...

po tygodniu od ostatniej róndki na rubieże sierakowskiego parku krajobrazowego 

ruszyłem ponownie w tamte strony, trochę z duszą na ramieniu, gdyż plan stanowił 

osiągnięcie dystansu 200 km, a to pierwsza taka rónda od ponad dwóch lat.

otóż od stycznia 2015 zmagałem się z łękotką, artroskopią, rehabilitacją i brakiem wiary 

w jakiekolwiek kręcenie korbą .

no i jebło...dwieście z okładem, a kolano ...

jak by je sam nagasawa san reperował i jeszcze njs wygrawerował tam gdzie trza!

ot takie moje zboczenie.

taki też był plan na tą wyprawę. by zbaczać z drogi ruchliwej,by porwać się 

w krainę 100 jezior bez planu,by przejechać drogę w jedną stronę,

zjechać,zawrócić i podjechać. bo każda droga ma dwie strony

i ja te dwie strony muszę poznać. 

tak jak zobaczyć co jest za zakrętem muszę i jak walczyć jeszcze 

muszę by zawrócić do domu, i potem tak wracać oglądając się za siebie co chwilę...

i oczywiście powrócę w te lodowcem ukształtowane pagóry koło jesieni

bo nie wszystkie drogi podjechałem i zjechałem i nie wiem co tam jest 

za kilkoma zakrętami jeszcze i spać przez to nie mogę!

ot takie moje zboczenie.

pOSTRO!